Dromen over koken enzo...: Plotselinge ingeving

Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

donderdag 5 januari 2012

Plotselinge ingeving

De meeste recepten die ik maak heb ik uit een kookboek, een kooktijdschrift of heb ik van iemand anders (doorgaans mijn moeder) overgenomen. Daar heb ik dan weliswaar vaak kleine aanpassingen in gemaakt, maar erg veel creativiteit van mijn zijde is daar doorgaans eigenlijk niet bij gemoeid. Af en toe krijg ik echter plotseling een ingeving. Wanneer dit gebeurd, is dat meestal op zo’n onverwacht moment. Bijvoorbeeld tijdens het tandenpoetsen of wanneer ik even een momentje voor mezelf heb (je weet wel, op dat kleine kamertje…). Zo kreeg ik een tijdje geleden het idee een pasta te maken met makreel en een pittige tomatensaus. Deze combinatie pakt zo goed uit, die wil ik jullie niet onthouden!

Pasta met makreel

Ingrediënten voor 4 personen

2 flinke (verse!) makrelen, ingewanden verwijderd en schoongespoeld

olijfolie

1 rode ui, gesnipperd

1 grote rode peper zonder pitjes, fijngesneden

1 tl kaneel of een kaneelstokje

Bosje basilicum, steeltjes fijngehakt, blaadjes grof gescheurd

2 blikken gepelde tomaten

Schil van 1 citroen geraspt

½ citroen in plakjes

Beetje citroensap (naar smaak)

300g pasta (bijv. penne)

Handje geraspte parmezaan

Peper en zout

(Eventueel een scheutje pasta-kookvocht)

Verhit een flinke scheut olie in een hapjespan en fruit de ui, rode peper en steeltjes van de basilicum op matig vuur een minuut of 10. Zorg dat de ui zacht wordt, maar niet kleurt. Voeg de kaneel toe en laat kort meebakken. Voeg de tomaat, citroenschil, peper en zout toe. Breng de saus aan de kook en laat circa ½ uur zachtjes pruttelen.

Verhit in de tussentijd de oven voor op 180 graden. Smeer de makrelen in met een beetje olie. Bestrooi ze van binnen en buiten met peper en zout, leg ze op een bakplaat en vul de buikholte met plakjes citroen. Bak ze in de oven in circa 12 minuten gaar. Haal de makreel uit de oven en fileer de vis.

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Voeg naar smaak citroensap toe aan de tomatensaus en breng deze op smaak met peper en zout. Giet de pasta af en meng deze door de saus. Indien de saus wat teveel is ingekookt, kun je nog een beetje kookvocht van de pasta toevoegen. Maak de saus af met (bijna alle) basilicumblaadjes en een scheut lekkere olijfolie. Verdeel de pasta over de borden en bestrooi met Parmezaanse kaas. Verdeel de vis over de pasta en bestrooi met enkele achtergehouden basilicumblaadjes.

Dromen over koken enzo...