Dromen over koken enzo...: Pasta rode kletsch

Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

dinsdag 13 september 2011

Pasta rode kletsch

Er heerste een hittegolf in Oost-Europa, maar vooralsnog hebben we nu voor de vierde dag op rij regen. En dan heb ik het niet over een lullig buitje waarna de zon weer enthousiast gaat schijnen, maar over stevige regenbuien met forse windvlagen, een enkele hagelbui en temperaturen tussen de 14-18 graden. Gelukkig maakt dit heerlijke vakantieweer een soort gelukzalig padvindersgevoel bij mijn reisgenoot los, wanneer hij (ondertussen voor de derde maal) de natte tent op moet vouwen en alles in de auto moet laden. Ik zal hem hierin dus vooral niet teveel storen ;-).

Maar ondertussen is het landschap in Bosnië en Montenegro adembenemend mooi. Het heeft wat weg van Nieuw-Zeeland, maar dan ongerepter en vele malen mooier. De wandelingen in de bergen zijn prachtig en zo afwisselend (in de middle of nowhere, door een soort weiland, vervolgens steil omhoog over een rotsige berg, om over de bergkam heen in een prachtige vallei of bij een bergmeertje uit te komen!). Maar goed, nu zitten we weer in een koude en natte tent, terwijl de regen tegen de tent aan striemt… Dat vraagt om een lekkere warme maaltijd! Hoogst waarschijnlijk geheel tegen alle Italiaanse etiquette in, maar op zo’n dag als vandaag wel erg lekker. Vroeger was dit altijd de maaltijd op de eerste vakantiedag. Na een dag in de auto stond mijn moeder traditiegetrouw (in de regen) deze pasta te bereiden. Ondertussen probeerde mijn vader met een paraplu mijn moeder droog te houden. Handig als hij is, liep het regenwater dan echter vaak in stroompjes van de paraplu over de rug van mijn moeder . Mooie taferelen!

1 ui, gesnipperd

1 wortel, kleingesneden

1 selderijstengel, kleingesneden

Enkele ansjovisfilets

600 g rundergehakt

2 tenen knoflook fijngehakt

2 blikken gepelde tomaten

1 blikje tomatenpuree

2 laurierblaadjes

El oregano

Glas rode wijn

Peper & zout

Pappardelle

Parmezaanse kaas

Op vakantie heb ik vaak geen zin om een hele bos selderij te kopen (en vervolgens het overgrote deel weg te moeten gooien) en laat ik de selderij vaak achterwegen.

Verhit een scheutje olijfolie in een hapjes-/stoofpan. Laat de ansjovis smelten in de pan. Voeg de groenten en de knoflook toe en laat op laag vuur in circa 20 minuten zacht worden. Voeg het gehakt toe, kruid met peper en zout en bak rul. Voeg de rode wijn toe en laat even bruisen. Voeg de blikken tomaat, tomatenpuree en laurierblaadjes toe. Sluit de pan af met de deksel en laat zeker een uur zachtjes pruttelen. Roer de oregano door de saus en breng op smaak met zout en peper. Breng ruim water aan de kook voor de pasta (1 liter water per 100 gram pasta) en kook de pasta volgens de aanwijzigen op de verpakking. Giet de pasta af en roer deze door de saus. Schaaf er naar smaak nog wat Parmezaanse kaas overheen.