Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

maandag 26 september 2011

Oproepje!

Nee, nu even geen recept, maar een oproep.
Gezocht: burrata, liefst in Nederland verkrijgbaar.

Ik ben nu nog geen 24 uur in Italië en heb ‘m al in de eerste supermarkt die ik ben binnengelopen gevonden, de burrata! Wat een genot! Ik heb burrata eenmaal eerder gegeten en dat was in een klein wijnbarretje in Parijs, ruim een jaar geleden.
Voor degene die het niet weten, burrata is een soort buffelmozzarella, maar dan veel romiger. Heerlijk! In Parijs kregen we de burrata overgoten met lekkere olijfolie, een dotje basilicum, enkele partjes tomaat  en lekker brood.  Precies zo heb ik ‘m vandaag als lunch verorberd. Vooral niet teveel mee doen, hmmmm. En met een stukje brood de schaal leeglikken!
In Nederland moeten we ons beperken tot buffelmozzarella. De buffelmozzarella uit Campana is natuurlijk de enige echte, maar de buffelmozzarella van Nederlandse bodem is toch ook wel erg lekker. (In Groningen grazen namelijk enkele heuse buffels.) Ik ben er 2 jaar geleden, in de laatste week dat mijn OV geldig was, een dag speciaal voor met de trein van Utrecht naar Groningen gegaan. Nee, dat is niet overdreven, dat was de moeite waard! (En als iemand trouwens een adresje weet in de buurt van Utrecht waar ik Nederlandse buffelmozzarella kan krijgen, houd ik me ook aanbevolen!)
En morgen weer een echt receptje!
Gepost door op
Labels:

3 opmerkingen:

  1. Anoniem18 december 2011 om 10:47

    Heb je de Burrata inmiddels in Nederland gevonden? heb 'm een paar weken voor het eerst gegeten in Parijs... misschien hetzelfde wijnbarretje :) zou 'm heel graag in Nederland kunnen kopen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Frederique19 december 2011 om 01:35

    Lekker hè, die burrata! Maar helaas, ik heb in Nederland nog steeds geen burrata gevonden...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem19 december 2011 om 14:28

    hier al geweest? vond dit gisteren op het internet... een beetje ver voor mij om te proberen maar als ze de echte hebben zou een tripje de moeite waard zijn :)
    http://www.lamuse.nl/index.php?Lamuse=03&getland=Itali%EB&getcheese=79

    (sorry voor de anonieme berichten, kan vanuit mijn LJ profiel kennelijk niet posten)

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)