Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

zondag 2 december 2012

Risotto met peer, walnoot en gorgonzola


Sinds een jaar of 2 eten wij minimaal eenmaal per week vegetarisch. Ik vind het een leuke uitdaging om nieuwe receptjes te vinden en te proberen, waarbij je vlees of vis niet mist. Soms valt zo’n receptje tegen, maar meestal is het een succes. Ondertussen heb ik al een heel arsenaal vegetarische recepten verzameld (waarvan ik helaas circa de helft alweer vergeten ben…).

Daarnaast heb ik sinds kort een nieuw project; minimaal eenmaal per week huisgenoot P te laten koken. Met pijn in mijn hart toon ik me die avond niet in mijn keuken. Om vervelende confrontaties te vermijden, ontwijk ik op die momenten eigenlijk het gehele huis en ga sporten. Ik kom dan goed getimed, precies op tijd terug om toch nog even de finishing touch aan het gerecht te kunnen geven. Om teleurstelling en stress te voorkomen, bedenk ik (in goed overleg) wel alvast van te voren wat er op die avonden gekookt gaat worden. Het resultaat is meestal een ontplofte keuken, maar ook een smakelijk gerecht. Zoals onderstaande risotto, zowel vegetarisch, als bereid door de huisgenoot! Het recept is gebaseerd op de appel, walnoot en gorgonzola risotto van Jamie Oliver.
 
Risotto met peer, walnoot en gorgonzola
Ingrediënten voor 4-6 personen
500g (aborio) risottorijst
Ca. 1,5l kippenbouillon
1 sjalot, fijngehakt
3dl witte wijn
50g roomboter
Klein handje (vers) geraspte Parmezaanse kaas
125g gorgonzola, in blokjes
1 nog vrij harde peer, in blokjes en besprenkeld met citroensap
Paar takjes tijm, alleen de blaadjes
Handje grof gehakte walnoten
Extra vergine olijfolie

Breng de bouillon aan de kook en zet het vuur laag. Verhit een scheutje olie in de pan. Fruit de sjalot enkele minuten. Voeg de rijst toe en roer tot de korrels goed met olie bedekt, warm en glazig zijn. Schenk de wijn erbij, breng aan de kook en laat op hoog vuur tot de helft inkoken. Voeg soeplepel voor soepleper de bouillon toe en roer zachtjes tot elke toevoeging bijna door de rijst is opgenomen. Zorg ervoor dat  de risotto steeds heel zachtjes kookt. Ga zo circa 20 minuten door, totdat de rijst zacht en romig is, maar de korrels nog steeds vrij stevig zijn. Haal de pan van het vuur, klop er de boter, Parmezaanse kaas, gorgonzola en tijm doorheen. Breng op smaak met peper en zo nodig zout (maar door de bouillon is dit meestal niet nodig). Leg de deksel op de pan en laat de risotto een minuut rusten.
Verhit ondertussen een droge koekenpan en rooster de walnoten enkele minuten op laag vuur.
Roer de peer door de risotto en bestrooi met walnoten, een extra beetje Parmezaanse kaas en besprenkel met een beetje extra vergine olijfolie.


 

2 opmerkingen:

  1. Lekker Fré, ga 'm dit weekend maken!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lekker recept, maar waar wijkt het af van J. Oliver? Om het echt ' vegetarisch' te maken zou ik groentenbouillon nemen? Oud-Amsterdam lijkt me ook iets i.p.v. parmezaan en harde peren even kort bakken tot ze licht karameliseren is wellicht ook het experiment waard.

    BeantwoordenVerwijderen