Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

zondag 18 november 2012

Gefrituurd konijn

Liefde gaat door de maag. Dat komt goed uit, want ik heb hier een behoorlijk goed receptje voor de geliefde huisgenoot! Het is lekker, het is vlees, het wordt gefrituurd en het mag (als je het mij vraagt) met de handen gegeten worden. Mijn ervaring leert dat er niet veel meer voor nodig is om de man tevreden, dan wel gelukzalig te maken. Het recept is van Jamie Oliver. Het is een beetje bewerkelijk, dus ideaal voor een vrije zaterdag of zondag. Wij hebben het karkas en de achterpoten ingevroren voor een andere keer en vonden het vlees dat we overhielden (de voorpoten en de rug) meer dan genoeg voor twee personen. Jamie gaat uit van wat ruimere porties en gebruikte ook de achterpoten. Daarnaast gebruikte Jamie een wild konijn, maar tam konijn kan ook.

Jamie's Essex Fried Rabbit
Ingrediënten voor 2-4 personen
Olijfolie
1 wild/tam konijn (verdeeld in voorpoten, achterpoten en 2 of 3 rugstukken)
1 bol knoflook, horizontaal gehalveerd
6 takjes rozemarijn
200ml witte wijn
200ml kippenbouillon
3-4 sneetjes oud witbrood
2 flinke handen geraspte parmezaan
1 bord met bloem
1 bord met 3 losgeklopte eieren
een paar takjes tijm, blaadjes geplukt
Olie om te frituren (bijvoorbeeld 1½l  zonnebloemolie)
1 Citroen, in partjes

Verhit een flinke scheut olijfolie in een braadpan, groot genoeg om het konijn in één laag in te passen. Dep het konijn droog en kruid met peper en zout. Braad de stukken konijn rondom bruin.
Haal de rugstukken uit de pan. Voeg knoflook, 2 takjes rozemarijn, wijn en bouillon. Doe de deksel op de pan en laat het konijn op laag vuur 45-60 minuten zachtjes stoven. Voeg eventueel extra bouillon of water toe, wanneer het te droog wordt. Voeg na 20 minuten de rugstukken toe. Het vlees is klaar wanneer het mooi zacht en gaar is (het moet bijna van het bot vallen). Laat het konijn afkoelen.
Maak ondertussen het broodkruim. Stop brood en de helft van de parmezaan en tijm in een keukenmachine en maal tot fijn broodkruim en doe in een diep bord of schaal.
Haal de stukken konijn eerst door de bloem en klop de overtollige bloem eraf. Haal vervolgens door het ei en tenslotte door het broodkruim. Besprenkel met de achtergehouden tijm en parmezaan.
Verhit de olie in een diepe pan (of frituurpan) tot 180 graden. Frituur de stukken konijn (in delen) in 3-5 minuten goudbruin en laat uitlekken op keukenpapier. Voeg de laatste 20 seconden ook de achtergehouden takjes rozemarijn toe en frituur krokant.
Verdeel de konijn over een groot bord en maal er een beetje zeezout over. Serveer met citroen en rozemarijn. Eventueel kun je de knoflook uit hun schil knijpen en in een kommetje losroeren en ook serveren bij het konijn. Lekker met een groene salade.
 
 



 

2 opmerkingen:

  1. Hallo Frederique! Ik kwam via, via op je blog. Leuk blog heb je!
    :)
    Ondanks dat 'Jamie hier woont' ken ik heel dit recept niet! Daar moet verandering in komen. Ik ga eens kijken of ik hier het thuis ook kan slijten...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat leuk dat je mijn blog gevonden hebt. En het konijn moet je zeker een keer proberen!

      Verwijderen