Dromen over koken enzo...: Herfst in de lucht

Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

maandag 14 november 2011

Herfst in de lucht

De herfst zit in de lucht! Dat vraagt om warme kruiden, zoals bijvoorbeeld in bloedworst. Heerlijke vette en ietwat zoetige bloedworst! Lekker met rodekoolsalade, gebakken aardappeltjes (met home-made mayonaise natuurlijk) en gebakken appelpartjes, mmm!

Maar voor diegene die niet van bloedworst houden (of denken er niet van te houden en de benaming alleen al afschrikwekkend genoeg vinden (pussies!)) is rodekoolsalade natuurlijk ook lekker bij andere winterse kost. Dezelfde dressing kun je ook gebruiken voor witte kool of de misschien nog wel lekkerdere spitskool (dan gebruik ik geen rode wijnazijn, maar alleen natuurazijn).

Ingrediënten 4 personen

½ niet te grote rode kool in dunne sliertjes gesneden

1 sjalot, gesnipperd

3 el zonnebloemolie

1 el natuurazijn

½ el rode wijnazijn

Peper en zout

Doe de kool en sjalot in een schaal. Meng de dressing erdoorheen en breng op smaak met versgemalen peper en zout. Laat de salade nog een kwartiertje staan voordat je hem gaat eten.

Eventueel kun je er nog wat kleine blokjes appel aan toevoegen.

Dromen over koken enzo...