Dromen over koken enzo...: Doodeenvoudig, kost bijna niets en heerlijk hartverwarmend!

Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

woensdag 23 november 2011

Doodeenvoudig, kost bijna niets en heerlijk hartverwarmend!

Gek, ik heb jaren gedacht dat ik niet zo dol was op hutspot. Ik heb het dan ook jaren niet gegeten. Mijn tafelgenoot heeft het wel altijd lekker gevonden en had er wel weer eens zin in. (Al heeft hij het niet over hutspot, maar over peestamp. Dat zal de Brabantse inborst wel zijn). Dus op verzoek (en omdat ik nog een halve winterwortel in de groentela had liggen) heb ik maar weer eens hutspot gemaakt en ik heb het helemaal herontdekt! Doodeenvoudig, kost bijna niets en heerlijk hartverwarmend! Wij aten het met lekkere (half-om-half) gehaktballen in mosterdsaus, als kind kreeg ik het altijd voorgeschoteld met een gehakt-mosterdsaus, maar het kan natuurlijk ook goed met (varkens)braadworsten of met karbonaadjes. En niet van die bakken kant-en-klaar voorgesneden groenten kopen, hè. Gewoon even zelf choppen!

Ingrediënten voor 4 personen

700g aardappelen, geschild en in stukken

350g wortel, in blokjes

300g ui, grof gesnipperd

Een paar flinke klonten boter (niet te zuinig!)

Peper en zout

Zet de aardappelen, ui en wortel op met gezouten water. Kook circa 20 minuten tot de aardappelen gaar zijn. Giet af en laat op laag vuur nog even een beetje droogstomen. Voeg de klonten boter toe en stamp. Breng op smaak met peper en indien nodig nog een beetje zout.