Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

dinsdag 12 juli 2011

Bijna vergeten receptje

De afgelopen dagen heb ik weer een goed excuus (of eigenlijk twee) gevonden om al mijn kookboeken en verzamelde kooktijdschriften uit de kast te trekken. Ten eerste heb ik vakantie, dus ik heb alle tijd. Ten tweede ga ik bijna op vakantie en mijn vaste vakantierecepten-repertoire (oa. Coq au vin, artisjokken, pelgarnalen, mosselen in wijn-tomatensaus en gestoofd konijn) kan nog wel wat uitbreiding gebruiken. Eens kijken of ik nog wat inspiratie en ideetjes op kan snorren!
Na een week snuffelen ben ik ondertussen wel zo ongeveer klaar. Het gevolg is nu dat alle boeken en tijdschriften verspreid liggen over de bank, eettafel, nachtkastje, salontafel, in tassen (lekker een kookboekje mee naar de kroeg om de hoek…) en op de grond. Maar de zoektocht was niet zonder succes! Ik heb weer wat leuke ideetjes opgedaan èn ik ben weer wat bijna vergeten recepten tegengekomen. Zoals dit Italiaanse bonenprutje (geloof me, het smaakt beter dan dat het klinkt!), lekker bij die mooie lamskoteletten die ik bij de bioslager heb gekocht!
Ik koop deze bonen altijd bij de Iraniër bij mij om de hoek. Ik begrijp dat niet iedereen gezegend is met zo’n fijn winkeltje in de buurt. De bonen zijn waarschijnlijk ook te koop bij biologische winkels, Italiaanse delicatessenzaken en wellicht zijn ze ook te vinden in goed gesorteerde supermarkten.
Het is een heerlijk en eenvoudig receptje, ook als je niet zo van bonen houdt. Ik gebruik uit gemakzucht vaak cannelinibonen uit blik. Het wordt een soort puree, dus de bonen hoeven niet hun “bite” te behouden. Als je gedroogde bonen wilt gebruiken, kan dat natuurlijk ook.

4 el olijfolie
2 sjalotten
2 tenen knoflook fijngehakt
1 el gehakte rozemarijnnaaldjes (of een mengsel van tijm en rozemarijn)
3 blikken cannelinibonen à 400g, afgespoeld en uitgelekt
6 smaaktomaten (zoals tasty tom) in blokjes
2 el kappertjes
4 lamskoteletten of lamsfilet.
Handje basilicumblaadjes grof gehakt

Verhit 1 el olie in een koekenpan op laag vuur. Fruit de ui, knoflook en rozemarijn 5 min. tot de ui zacht is. Voeg de bonen en wat water toe, breng op smaak met zout en peper en laat afgedekt op laag vuur 5 min. zachtjes koken. Voeg 2-3 el extra vergine olijfolie toe en prak de bonen met een pollepel een beetje fijn. Houd het bonenprutje warm.
Bak ondertussen de lamskoteletten of –filet in olijfolie in een andere pan. Haal vervolgens het vlees uit de pan en dek losjes af met aluminiumfolie. Voeg de tomaat, kappertjes en wat zout en peper toe aan de koekenpan waarin je het lamsvlees hebt gebakken. Bak voor 3-4 minuten op laag vuur tot de tomaten zacht zijn. Roer de sappen van het rustende lamsvlees erdoor.
Verdeel het bonenprutje over de borden en schep hier de tomatensaus op. Garneer met de basilicum en serveer met het lamsvlees.

P.S. Lieve P. ik beloof je dat ik alle boeken en tijdschriften nog voor de vakantie weer terug in de kast plaats! Maar als je toch op de bank wilt zitten of aan tafel wilt eten, be my guest om alvast een beginnetje te maken…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten