Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

zondag 10 maart 2013

Kokosmakronen

Ik heb een vriezer met 4 laden. Voor een huishouden van 2 personen zou je denken dat je hier een heel eind mee komt. Onze vriezer zit echter altijd tjokvol (met brood, fruit voor jam, left-overs, rollen koekjesdeeg, soep etc. etc.) Ik ben dan ook zeer huiverig voor de dag dat de stroom een keer voor vele uren uitvalt en ik alles weg kan gooien of de keer dat ik terugkom van vakantie en ik bij binnenkomst wordt verwelkomt door een geur van verrotting en bederf en de vriezer het begeven blijkt te hebben. Maar dit terzijde…
Iets wat er, ondanks dat hij al tjokvol zit, echter altijd nog wel bij gepropt kan worden èn zich bovendien erg goed in laat vriezen, zijn eiwitten. Dat komt goed uit, want het komt nogal eens voor dat je in een recept enkel eigeel nodig hebt. Eiwit weggooien is natuurlijk zonde, maar ze zijn niet zo lang houdbaar en je hebt ook niet altijd zin om er direct iets mee te maken. Invriezen dus en of gebruiken voor het volgende recept. Dit recept is gebaseerd op een receptje van Nigella, alleen had ik geen wijnsteenzuur en gemalen amandelen in huis. Ook zonder deze ingrediënten krijg je een prima resultaat.

Kokosmakronen
Ingrediënten:
2 (ontdooide) eiwitten
100g kristalsuiker
250g geraspte kokos
1 tl vanille-extract
Mespunt zout

Warm de oven voor op 170 graden.
Klop de eiwitten tot zachte pieken. Voeg beetje voor beetje de suiker toe, tot alle suiker is opgenomen en die pieken glanzend omhoog blijven staan. Spatel er de kokos, vanille en het zout door. Het mengsel is nu lekker kleverig en vrij stevig.  Voeg niet alle kokos in één keer toe, afhankelijk van de grootte van je eiwitten heb je wellicht minder kokos nodig.
Maak hoopjes, van circa 4 cm in diameter, op een met bakpapier beklede bakplaat.
Bak ze circa 15 minuten, of tot de kokosmakronen net goudkleurig zijn.
 
En voor de snelle en ongeduldige kok; je krijgt ook een lekker, maar net wat minder luchtig resultaat wanneer je de eiwitten niet klopt en alles direct met elkaar mengt.
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten