Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

zondag 9 oktober 2011

Misdaad, pure misdaad!

Als ik uit eten ga, wil ik graag geïnspireerd worden of op zijn minst net zo lekker eten als thuis. Geïnspireerd ben ik in Italië tot nu toe zeker en vaak juist met de eenvoudigste gerechten. Vandaag ben ik in Toscane uit eten geweest. Het restaurant was op aanraden van iemand anders en hoewel het in een toeristisch plaatsje was, zaten er (naast toeristen) ook Italianen te eten. De antipasti waren nog wel okee (niet goed, maar ook niet heel slecht), maar de primo (twee verschillende gnocchi) waren ronduit SLECHT. De gnocchi van mijn reisgenoot was zogenaamd met gorgonzola, peer en walnoten. In de praktijk was het een of ander prefab sausje met sporen van walnoot en peer, maar er was in de verste verte geen gorgonzola te bekennen. Om over mijn gnocchi nog maar te zwijgen. Gelukkig hadden we niet ook nog een secundo besteld! Nee ik hoef geen formaggi, geen dolce en geen koffie meer. Ik wil de conto en hier héél snel weg! In een land dat rijk is aan zoveel mooie producten en gerechten, is het wat mij betreft een ware misdaad om zo slecht (smerig!) te koken. Dat zou beboet moeten worden!
Nee, dan denk ik liever terug aan de lunch van gisteren. Niet Italiaans, wel eenvoudig en lekker; salade nicoise.

Ingrediënten 4p
400g harricoverts (of boontjes)
3 Aardappelen
1-2 sjalotjes fijngesneden
12 ansjovis-filet
Handje zwarte olijven
1-2 blikjes tonijn op olie
4 smaaktomaten in blokjes
4 eieren
Vinaigrette (6el olijfolie, 2 el witte wijnazijn, 2 tl mosterd)

Schil de aardappelen, snijd ze in blokjes en kook ze gaar.
Dop de boontjes, snijd ze doormidden en kook ze beetgaar. Spoel de bontjes af onder koud water, zodat ze knapperig en mooi groen blijven.
Kook de eieren (net) hard, pel ze en snijd ze in vieren.
Maak de vinaigrette door eerst de azijn, mosterd, peper en zout te mengen en er vervolgens de olijfolie door te kloppen. Ik vind het lekker als de vinaigrette wat aan de zure kant is, dus ik gebruik vaak ietsje meer azijn.
Meng de lauwe aardappelen, de boontjes, sjalot, olijven, tomaten en dressing. Verdeel de tonijn en ansjovis over de salade.
Eventueel kun je nog wat sla of rucola toevoegen.
Gepost door op
Labels: , ,

1 opmerking:

  1. Elske9 oktober 2011 om 11:06

    Hi Frederique,

    Wat leuk om je blog te lezen en wat een mooie droom om culinair journalist te worden. Het lijkt me zeker de moeite waard om te beginnen met een blog en kijken waar het schip strand. Ik zal in ieder geval regelmatig even kijken of je weer nieuwe verhalen geplaatst hebt, aangezien ik ook erg houd van koken en lekker eten.

    Succes!
    Groetjes Elske

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)