Dromen over koken enzo...

Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.

woensdag 12 oktober 2011

Als ik denk aan Piemonte…

Vandaag hebben we de warmte van Piemonte alweer achter ons gelaten en zijn we (via een culinaire stop in Turijn) in de bergen van Aosta aanbeland. Maar als ik denk aan Piemonte loopt het water me weer in de mond! Piemonte is het epicentrum van de slow-food. Tja, dan moet je het ervan nemen niet waar?! Dus hebben we op de camping eerst de Michelin-trattoria-gids en slow-food-gids doorgespit en zijn we vervolgens gistermiddag en vandaag uit eten gegaan. Geen poespas, maar goede producten en eenvoud tegen een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding! En vanmiddag resulteerde dat onder andere in een heerlijke pasta met courgettebloemen. Jammer dat die bloemen (voor mensen zonder moestuin) in Nederland zo slecht te krijgen zijn (terwijl ze hier gewoon in de supermarkt liggen!).
Maar voor nu een receptje dat we gisteravond zelf (in Piemonte) hebben gemaakt; kuikentjes van de barbecue met salie (de camping stond namelijk VOL met salie!).

Ingrediënten 2p.
2 piepkuikens
1 citroen, schil geraspt en doormidden gesneden
1 teen knoflook in plakjes
1 teen knoflook geplet en doormidden gesneden
Handje verse salieblaadjes (of een ander kruid, bijv. tijm of rozemarijn)

Verhit de barbecue (of de oven op 200 graden). Maak met je handen de huid wat los van de kuikentjes en prop de citroenrasp, een aantal salieblaadjes en de plakjes knoflook onder de huid. Prop vervolgens in de buikholte van iedere kuiken een halve citroen, een halve knoflookteen en de rest van de salie. Wrijf de huid in met peper, zout en een beetje olijfolie.  Gril de kuikens circa 35-40 minuten op de barbecue (of in de oven (waarbij de laatste 5 minuten op de grillstand)).
Wij aten er verse eekhoorntjesbrood bij, want die kon ik in de supermarkt niet laten liggen en hele kleine (en dus des te smaakvollere) gegrilde courgette.
En mocht je nog wat vlees overhouden dan kun je daarmee de volgende dag een lekkere sandwich maken, met bijvoorbeeld wat (zelfgemaakte) mayonaise, uitgebakken plakje ontbijtspek, tomaatje en een blaadjes sla.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten