Ik ben dol op kamperen. Kamperen op kleine boerencampings, fijn de hele dag buiten zijn en lekkere lokale kaasjes en worst eten met een lokaal wijntje erbij. Héérlijk! En daarnaast de hele dag de tijd hebben om te bedenken wat je kan gaan eten, want de tijd van groenten uit pot en piepers uit Nederland eten op de camping is ècht voorbij. En als ik denk aan Frankrijk, dan denk ik aan artisjokken. Het doet mij denken aan de vakanties met mijn ouders, waarop we altijd minimaal één keer artisjokken met een mosterdsausje aten. Ook als ik thuis de geur van gekookte artisjokken ruik en mijn ogen sluit, dan waan ik mij voor enkele seconden in Frankrijk.
Artisjokken met mosterdsaus (4p)
4 artisjokken
4 eetl (zelfgemaakte) mayonaise
3 eetl volle of turkse yoghurt
1/2 eetl mosterd
Zout en peper.
Verwijder de steel van de artisjokken. Breng de artisjokken in een pan met licht gezouten water aan de kook en laat zachtjes 40-50 minuten koken. Test een blaadje om te kijken of ze gaar zijn. Maak ondertussen de mosterdsaus door de rest van de ingrediënten te mengen.
Laat de artisjokken uitlekken. Doop steeds een blaadje in de mosterdsaus, knabbel het eetbare stukje eraf en waan je op vakantie in Frankrijk… En wanneer je bij het hart bent beland, verwijder het hooi, doop het hart in de saus en geniet van het lekkerste stukje!
Dromen over koken enzo...
Iedereen heeft dromen. De ene droom is realistisch, de andere droom is daar verre van. Zoals de een ervan droomt om voetballer te worden, of een ander om actrice te worden, zo droom ik erover om culinair journalist te worden. Het is niet 100% onmogelijk, maar het ligt totaal niet binnen de verwachtingen. Met dromen mag dat. En zoals dat hoort bij dromen, heb ik ook een aantal helden die bij mijn droom horen. Om te beginnen, de Van Basten van de culinaire journalistiek; Onno Kleyn, de Goeroe! Op zijn culinaire schrijfkunst ben ik toch al wel enkele jaren een beetje verliefd. Een man die het begrijpt! Geen poespas, geen liflafjes of moleculair geëxperimenteer, maar degelijke goede en héérlijke gerechten. Daarnaast ben ik ook groot fan van Sylvia Witteman. Haar gerechten spreken me wat minder aan, maar de verhalen die zij schrijft des te meer. Wat een geweldige schrijfstijl, die mij keer op keer laat grinniken en lachen. En ten slotte, mijn absolute favoriet, mijn voorbeeld; Marcus Huibers. Niet alleen is deze man een culinair journalist met leuke verhalen waar ik mij helemaal mee kan identificeren, hij is ook nog hoogleraar in de psychologie! Wanneer hij in staat is om in zijn leven twee mooie werelden (de culinaire en de medische wereld) op deze manier te combineren, zou ik dat dan misschien, heel misschien, ook kunnen? Want voor iemand die droomt van een carrière als culinair journalist, loopt mijn carrièrepad toch in een iets wat andere richting. Na de middelbare school ben ik geneeskunde gaan studeren en ondertussen ben ik arts. Mijn beroep als arts zou ik absoluut niet in willen wisselen. Het is een mooi beroep en het past bij mij. Maar daarnaast is koken mijn grote hobby. Een dag niet gekookt, is een dag niet geleefd. In koken vind ik ontspanning. Na een drukke dag, werkt niets zo ontspannend als hakken, snijden en bovenal roeren in een pan. Ik houd van goede producten en walg van potjes, pakjes en kant-en-klaar. Daarnaast vind ik het heerlijk om na te denken over recepten die ik kan gaan maken. Ik verslind kookboeken en lees ze als een verhalenbundel. Op mijn nachtkastje ligt standaard een kookboek, waar ik voor het slapengaan altijd nog even een receptje uit lees. Ook de ochtend begin ik steevast met een recept, namelijk het recept in de krant. En naar aanleiding van bovenstaande helden, moge het duidelijk zijn welke krant ik lees. In mijn droom sta ik dan ook in dezelfde volkskeuken te koken als mijn helden. Maar ik ben nog jong en je moet ergens beginnen. Dus daarom heb ik besloten te beginnen met deze blog.
maandag 27 juni 2011
Als ik denk aan Frankrijk, dan denk ik aan...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Da's een goede bekende! Simpel en heerlijk, vooral in de zomer!
BeantwoordenVerwijderenKomt mij ook bekend voor, wij hebben het weer een aantal keren gegeten in frankrijk!!!
BeantwoordenVerwijderen